Geçtiğimiz ay Dünya Ekonomik Forumu toplantısına katılmak için İsviçre’ye giden Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan, İsviçre’deki Ermeni toplumu temsilcileri ile de bir görüşme gerçekleştirmiştir. Görüşmede dikkat çekici bir açıklama yapan Paşinyan (1915 Sevk ve İskan Kanunu hakkında) “Ne olduğunu ve neden olduğunu, olayları nasıl algıladığımızı ve kim aracılığıyla algıladığımızı anlamamız gerekiyor. 1939’da Ermenilerin gündeminde “Ermeni soykırımı” yoktu peki nasıl oldu da 1950'de Ermeni soykırımı gündemi ortaya çıktı?” ifadelerini kullanmıştır.[1]

Paşinyan’ın İsviçre’deki söylemleri ve Sevk-İskan Kanunu’na Ermeniler gözünden eleştirel bir yaklaşımla bakılması gerekliliğini belirtmesi takdirle karşılanmıştır. Zira söz konusu durumun açıklığa kavuşturulması sadece Türkiye ile ilişkiler açısından değil Ermenistan’ın iç ve dış siyasetteki konumunu net bir şekilde belirleyebilmesi açısından da elzemdir. Bununla birlikte bu durum Ermenistan muhalefeti ve Diasporada tepki ile karşılanmıştır. Ne yazık ki bu tepki şaşırtıcı olmamıştır. Zira söz konusu kuruluşların Ermenistan’ın refah ve istikrarını önemsemekten çok yapay bir soykırım gündemi ile Ermeni toplumunun zihinlerini meşgul ederek Ermenistan’ın ve bölgenin istikrarını göz ardı etmesi alışılagelmiştir.

Söz konusu tepkiler Paşinyan tarafından göz ardı edilememiş olacak ki hemen birkaç gün sonra yaptığı yeni bir açıklama ile soykırımın varlığı konusunda herhangi bir şüphesi olmadığını ve bunun tarihi bir gerçeklik olduğunu belirtmiştir. Önceki açıklamalarıyla çelişen bu söylem Paşinyan’ın güven sarsıcı, yalpalama politikalarının son örneği olarak karşımıza çıkmaktadır. Dünya Ekonomik Forumu’ndaki konuşmasında dengeli bir politika hedeflediğini belirten Paşinyan, birbiriyle örtüşmeyen açıklamalarıyla hem Türkiye ile oluşturulmaya çalışılan normalleşme sürecine gölge düşürmekte hem de uluslararası kamuoyunda güvenilirliğini zedelemektedir.

Sonuç olarak Paşinyan’ın yaptığı açıklamalar Türkiye ile tesis edilmeye çalışılan güvene bağlı normalleşme süreci açısından ele alındığında talihsiz görünmektedir. Halihazırda Türkiye ile normalleşme süreci konusunda sınır kapılarının restore edilmesi dışında herhangi bir somut adım atmayan Ermenistan Başbakanı, çelişkili açıklamalarıyla da diplomatik ilişkilerin iyileştirilmesine yönelik tutarsız tavrıyla dikkat çekmektedir. Bu durumun bir diğer örneği de Azerbaycan’la yapılması planlanan barış anlaşması sürecinde karşımıza çıkmaktadır. Zira Azerbaycan’ın sıkça üzerinde durduğu anayasa değişikliği talepleri konusunda da somut adım atılmamakta ve çelişkili söylemler kullanılmaktadır. Ermenistan’ın selameti açısından iyi niyetli görünmeyen Diaspora ve bazı Batılı çevrelerin desteklediği radikal soykırım söylemleri bölgesel ve ikili ilişkilerin gelişmesi ile açıkça çelişmektedir.